- Industry: Economy; Printing & publishing
- Number of terms: 15233
- Number of blossaries: 1
- Company Profile:
สัญญาณเตือนการผูกขาดได้ นักเศรษฐศาสตร์ที่ผูกขาดมักจะวัดศักยภาพการแข่งขันของอุตสาหกรรม โดยการวัดขอบเขตซึ่งผลลัพธ์คือเข้มข้นระหว่างไม่กี่บริษัท หนึ่งวัดเป็นดัชนี Herfindahl Hirschman การคำนวณ มีส่วนแบ่งตลาดของแต่ละบริษัทในอุตสาหกรรม ตร.มัน แล้วเพิ่มขึ้นทั้งหมด ถ้ามี 100 ขนาดเท่ากับภาคการผลิต (การตลาดใกล้แข่งขันสมบูรณ์) ดัชนีคือ 100 ถ้ามีสี่ขนาดเท่ากับภาคการผลิต (เป็น oligopoly) มันจะเป็น 2500 Herfindahl เลขสูง มีพลังการตลาดเข้มข้นมากขึ้น คุณธรรมหลักของ Herfindahl คือ ความเรียบง่าย แต่ไม่มีโชคร้ายแสดงสอง มันอาศัยกำหนดอย่างอุตสาหกรรมหรือตลาดระดับการแข่งขันจะเปิดคำถาม นี่ไม่ค่อยง่าย และเป็นเรื่องของการอภิปรายที่รุนแรง แม้เมื่อเป็นที่ชัดเจนของขอบเขตของตลาด ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกำลัง findahl และตลาดไม่ เมื่อมีตลาด contestable แม้บริษัทกับ Herfindahl จำนวน 10000 (นิยามคลาสสิคของการผูกขาด) อาจทำเป็นถ้าเป็นในตลาดแข่งขันสมบูรณ์
Industry:Economy
These bogey-men of the financial markets are often blamed, usually unfairly, when things go wrong. There is no simple definition of a hedge fund (few of them actually hedge). But they all aim to maximize their absolute returns rather than relative ones; that is, they concentrate on making as much money as possible, not (like many mutual funds) simply on outperforming an index. Although they are often accused of disrupting financial markets by their speculation, their willingness to bet against the herd of other investors may push security prices closer to their true fundamental values, not away.
Industry:Economy
เป็นระบบโบราณเงินเคลื่อนที่ตามความน่าเชื่อถือ มันตั้งปฏิบัติธนาคารตะวันตก แม้ว่าตอนนี้เพิ่มเติมสัมพันธ์กับตะวันออก กลางแบบ hawala อยู่ในจีนในครึ่งหลังของสมัยราชวงศ์ถัง (618-907), เรียกว่าเคียนเฟย หรือเงินบิน ใน hawala เงินไม่ย้ายทางกายภาพระหว่างสถาน ปัจจุบันได้มีการโอนย้ายโดยใช้โทรศัพท์หรือโทรสารระหว่างตัวแทนจำหน่ายในต่างประเทศ สัญญาตามกฎหมายไม่เกี่ยวข้อง และผู้รับจะได้รับเท่านั้นหมายเลขรหัสหรือโทเค็นที่ง่าย เช่นธนบัตรมูลค่าต่ำที่ขาดครึ่ง พิสูจน์ว่าเงินครบกำหนด ช่วงเวลา ธุรกรรมในทิศทางตรงข้ามยกเลิกกัน เพื่อลดการเคลื่อนไหว ความน่าเชื่อถือเป็นทุนเท่านั้นที่มีตัวแทนจำหน่าย กับมัน ผู้ใช้ hawala มีบริการส่งเงินทั่วโลกที่ราคาถูก รวดเร็ว และฟรีของข้าราชการ จากมุมมองของรัฐบาลจุด อย่างไรก็ตาม เป็นเงินเครือข่ายกำลังคุกคาม เนื่องจากพวกเขาอยู่นอกช่องทางที่กำหนด และคิด พวกเขากลัวจะถูกใช้ โดยอาชญากร รวมทั้งผู้ก่อการร้าย แม้ว่าจะคงเป็นจริง โดยผู้ใช้หลักของเครือข่าย hawala มีแรงงานต่างประเทศ ผู้ไม่เชื่อถือวิธีการโอนเงินอย่างเป็นทางการ หรือไม่สามารถจ่ายได้ ชำระเงินผ่านธนาคารรายได้เพื่อครอบครัว
Industry:Economy
เงินที่คุณสามารถไว้วางใจ ฮาร์ดดิสก์สกุลเงินคาดว่าจะรักษาค่าของ หรือแม้ได้รับประโยชน์จากการขึ้นราคา กับสกุลนุ่ม ทำความสำหรับผู้เกี่ยวข้องในธุรกรรมระหว่างประเทศ ดอลลาร์ D หมาย สเตอร์ลิงและฟรังก์ละเป็น สกุลฮาร์ดดิสก์ ถ้าเฉพาะบางเวลา ในช่วงศตวรรษ 20
Industry:Economy
วัดประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของประเทศอื่น คำนวณ โดยการเพิ่ม GDP รายได้ที่ได้รับ โดยอาศัยจากการลงทุนต่างประเทศ น้อยกว่ารายได้ที่เกี่ยวข้องส่งบ้าน โดยชาวต่างชาติที่อาศัยอยู่ในประเทศ
Industry:Economy
A measure of economic activity in a country. It is calculated by adding the total value of a country's annual output of goods and services. GDP = private consumption + investment + public spending + the change in inventories + (exports - imports). It is usually valued at market prices; by subtracting indirect tax and adding any government subsidy, however, GDP can be calculated at factor cost. This measure more accurately reveals the income paid to factors of production. Adding income earned by domestic residents from their investments abroad, and subtracting income paid from the country to investors abroad, gives the country's gross national product (GNP). The effect of inflation can be eliminated by measuring GDP growth in constant real prices. However, some economists argue that hitting a nominal GDP target should be the main goal of macroeconomic policy. This is because it would remind policymakers to take into account the effect of their decisions on inflation, as well as on growth. GDP can be calculated in three ways. The income method adds the income of residents (individuals and firms) derived from the production of goods and services. The output method adds the value of output from the different sectors of the economy. The expenditure method totals spending on goods and services produced by residents, before allowing for depreciation and capital consumption. As one person's output is another person's income, which in turn becomes expenditure, these three measures ought to be identical. They rarely are because of statistical imperfections. Furthermore, the output and income measures exclude unreported economic activity that takes place in the black economy but that may be captured by the expenditure measure. GDP is disliked as an objective of economic policy by some because it is not a perfect measure of welfare. It does not include aspects of the good life such as some leisure activities. Nor does it include economically valuable activities that are not paid for, such as parents teaching their children to read. But it does include some things that lower the quality of life, such as activities that damage the environment.
Industry:Economy
Bad money drives out good. One of the oldest laws in economics, named after Sir Thomas Gresham, an adviser to Queen Elizabeth I of England. He observed that when a currency has been debased and a new one is introduced to replace it, the new one will be hoarded and effectively taken out of circulation, while the old one will continue to be used for transactions, to be got rid of as fast as possible.
Industry:Economy
ใช้จ่าย โดยรัฐบาลแห่งชาติ และท้องถิ่นและสถาบันสนับสนุนรัฐบาล ดูนโยบายทางการเงิน กฎทอง และงบประมาณ
Industry:Economy
There are few more hotly debated topics in economics than what role the state should play in the economy. Plenty of economists provided intellectual support for state intervention during the era of big government, particularly from the 1930s to the 1980s. Keynesians argued that the state should manage the amount of demand in the economy to maintain full employment. Others advocated a command economy, in which the government would decide price levels, oversee the allocation of scarce resources and run the most important parts of the economy (the "commanding heights") or, in communist countries, the entire economy. The role of the state increased at the expense of market forces. Economists provided plenty of examples of market failure that seemed to justify this. Since the 1950s, there has been growing evidence that government intervention can also be flawed, and can often impose even greater costs on an economy than market failure. One reason is that when a government acts, it usually does so as a monopoly, with all the attendant economic inefficiencies this implies. In practice, policies of Keynesian demand management often resulted in inflation, and thus lost much of their credibility. There was growing concern that public investment was crowding out superior private investment, and that other public spending on things such as health care, education and pensions was similarly discouraging private provision. Government management of commercial enterprises was often seen to be inefficient and, starting in the 1980s, nationalization gave way to privatization. Even when the state was not directly responsible for economic activity, but instead set the rules governing private behavior, there was evidence of regulatory failure. High rates of taxation started to discourage people and companies from undertaking economic activities that would, without the tax, have been profitable; wealth creation suffered. Most economists agree that there is a need for some government role in the economy. A market economy can function only if there is an adequate legal system, and, in particular, clearly defined, enforceable property rights. The legal system is probably an example of what economists call a public good (although the existence in many countries and industries of some self-regulation shows it is not always so). Although politicians in many countries spent most of the period since 1980 talking about the need to reduce the role of the state in the economy, and in many cases introduced policies of privatization, deregulation and liberalization to help this happen, public spending has continued to increase as a share of GDP. Within the OECD, public spending accounted for a larger slice of GDP in 2002 than in 1990, which was in turn higher than in 1980. Indeed, it has risen during every decade since the start of the 20th century. One reason was that governments had to honor spending commitments on pensions and health care made by previous generations of politicians.
Industry:Economy
